بسمه تعالى به پيشگاه آيت الله‌ العظمى حضرت امام خمينى، رهبر كبير انقلاب اسلامى ايران، دامت بركاته معروض مى‌گردد شوهر مرحوم من از اين‌جانبه فرزندى نداشته، زن ديگرى را در خارج صيغه كرده و از او پسرى به وجود مى‌آيد به نام على. پدر اسم او را در شناسنامه خود قيد و به فرزندى على اقرار مى‌نمايد، اما در شناسنامه اين پسر براى احترام زن عقدى كه من باشم اسم مادر اصلى را كه صيغه بوده نمى‌نويسند و اسم اين‌جانبه را در شناسنامه پسر به عنوان مادرش مى‌نويسند، هرچند جناب‌عالى در جلد دوم تحرير الوسيله مسأله هفده اقرار پدر را به فرزندى قابل بحث دانسته‌ايد پس پاسخ كمينه را مرحمت فرماييد كه منظور از كلمه منازع مذكور در مسأله هفده فوق آيا اين است كه كسى ديگر مدعى فرزندى پسر شود و بگويد من پدر او هستم، يا آن‌كه منظور از كلمه منازع اين است كه هر شخصى مى‌تواند مدعى شود كه آن پسر فرزند شوهرم نيست زيرا در شناسنامه اسم مادر را براى احترام خانوادگى عوضى نوشته‌اند.

سؤال دوم، هرگاه شوهرم فرضاً چهار برادر داشته باشد آيا با وجود پسر فوق كه اقرار به فرزندى او هم شده و به مدت بيست و هشت سال با ده سند رسمى پدر و پسر با هم معامله كرده‌اند و پسر هم شناسنامه در دست دارد كه فرزند او است به اضافه اقرار پدر به فرزندى او كه طبق فرمايش آن حضرت قابل گفت‌وگو است و فرد ديگرى هم ظرف موعد شرعى دو ماه ادعاى فرزندى آن پسر را نكرده، آيا بعد از فوت پدر برادران فرضى كه جز شهادت شهود دليلى هم ندارند مى‌توانند ادعاى ميراث كنند يا خير؟ به هر صورت اشتباهى نوشتن نام مادر آن پسر در شناسنامه آيا به اقرار پدر كه طى ده‌ها سند رسمى و به مدت 28 سال به فرزندى آن پسر اعتراف نموده لطمه‌اى وارد مى‌آورد يا خير؟ از پيشواى واقعى مسلمين استدعا دارد در مورد سؤالات فوق پاسخ مرحمت فرمايند.