بسمه تعالى 11 / 12 / 1361 محضر مبارك حضرت مستطاب، رهبر انقلاب اسلامى ايران، آيت الله العظمى، امام خمينى، دام عزّه العالى اگر مكانى را از قديم الايّام مىگفتند: مسجد است، و الآن هم همۀ ساكنين آن محل مىگويند: مسجد بوده، و ديوارى كه در صحن آن بوده، نشانه و علائم سه محراب داشته و از سابق، بناى سالن مسجد در همان محل بوده است. و دليل بارزتر آنكه در كتاب «روضات الجنات فى أحوال العلماء و السادات» جلد 1، صفحۀ 7 چاپ قديم، نقل كرده در اين مكان ـ يعنى در تخت فولاد اصفهان، جنب تكيۀ لسان الارض ـ مسجدى است به نام مسجد لسان الارض، و به فاصلۀ نزديكى مسجد، صورت قبر ميت به نام قبر شعياء پيغمبر عليهالسلام است، و اين محل با حضرت امام حسن مجتبى عليهالسلام صحبت كرده، تا آخر قضيه، و باز مدرك زندۀ ديگر، در كتاب «تتمة المنتهى» صفحۀ 272 چاپ قديم، و صفحۀ 361 چاپ جديد، از مرحوم محدث قمى رحمهالله با تفاوت كمى همين جريان را نقل كرده و مىگويد: مسجدى است در همان مكان، به نام مسجد لسان الارض، و در نزديكى همان مسجد، قبر شعياء پيغمبر عليهالسلام مىباشد، كه مبعوث بر طايفۀ يهود بوده است. آيا با وجود اين شواهد و مدارك، به نظر حضرتعالى مسجديت آن محرز است يا خير؟ از حضرتعالى تقاضامندم نظر مبارك را مرقوم داريد. والسلام على عبادالله الصالحين
۱. بسمه تعالى، با فرض معروفيت آن به مسجد بودن، محكوم به مسجديت است.