بسمه تعالى محضر مبارك حضرت آيت الله العظمى، حجة الكبرى، رهبر انقلاب اسلامى، امام خمينى، دام ظله العالى، با درود به شهداى اسلام، و با آرزوى موفقيت رزمندگان كفر ستيز اسلام در جبهه‌هاى نبرد با استكبار جهانى. به عرض عالى مى‌رساند كه: خواهرى با آقايى، در ژانويه 1977 ازدواج نمود و بعد از عروسى معلوم گشت كه شوهرش تارك الصلاة و دائم الخمر است. هر وقت كه داخل خانه مى‌شود، در حال مستى زنش را كتك مى‌زند، و گاهى بطرى مشروب را به خانه مى‌آورد و به زنش اصرار مى‌كند كه با او مشروب بخورد، و نماز و روزه را ترك نمايد، و در صورت امتناع، زنش را مورد ضرب و شتم قرار مى‌دهد. روزى با دوستان وارد خانه شد كه همۀ آن‌ها مشروب خورده بودند، و به زنش دستور داد كه از دوستانش پذيرايى كند و به خاطر امتناع زنش را كتك زد. از روزى كه اين خواهر ازدواج كرده است تا به حال ـ كه سال ششم آغاز گرديده ـ نان و نفقه هم از ناحيه شوهر دريافت نكرده است.
لازم به يادآورى است كه اين خواهر از شخص نامبرده، دخترى شش ساله هم دارد، ولى چون دختر بچه ديده است كه پدرش مادرش را كتك مى‌زند از پدر ترس دارد. اين قضيه با آقاى سيد شبيه الحسن رضوى هندى كه بنا به دعوت خوجه جماعت لندن، از طريق سازمان تبليغات تهران، به عنوان عالم محل تشريف آورده‌اند، در ميان گذاشته شد. ايشان گفتند كه امام امت دستور صادر فرمايند، تا اين‌كه بنده طبق آن دستور عمل كنم. لذا خواهشمند است كه آن اميد مستضعفين جهان و رهبر كبير مسلمانان و مرجع تقليد شيعيان، تكليف اين خواهر را روشن فرمايند.
۱. بسمه تعالى، اگر بودن زن در منزل شوهر مزبور حرج است، مى‌تواند از منزل او برود و در جاى ديگر زندگى كند، ولى اختيار طلاق در دست شوهر است و تا او را طلاق نداده، نمى‌تواند به ديگرى شوهر نمايد.