بسمه تعالى 7 / 8 / 1361 با سلام، لطفاً نظر امام را در مورد مسائل زير بيان فرماييد.
1. نگاه كردن به صورت زن نامحرم اگر به قصد لذت نباشد (مثلاً حين صحبت در كارهاى روزمره) چه حكمى دارد؟
2. با توجه به نظر امام در عروة الوثقى مبنى بر اين‌كه تقليد در استنباطات عرفيه جايز نيست، آيا تقليد از امام در اين مسأله كه تهران، بلاد كبيره است واجب است يا جايز است؟
3. با توجه به اين‌كه بلاد كبيره تعريف مشخصى ندارند، لذا دانستن نظر عرف در مورد كبيره بودن يك شهر، بسيار مشكل است و عرف تنها مى‌تواند بزرگ و كوچك بودن آن را و آن هم به صورت نسبى مشخص كند و نه كبيره بودن آن را. تكليف در اين‌گونه موارد چيست؟ (براى مثال، در مورد شهرهاى مشهد و تبريز و غيره).
4. اگر كسى نمى‌دانسته كه نمازش را بايد چهار ركعتى بخواند و دو ركعتى خوانده و يا بر عكس، به جاى دو ركعتى چهار ركعتى خوانده است (مثلاً به اين دليل كه از مسأله بلاد كبيره مطلع نبوده است)، آيا تكرار اين نمازها براى وى واجب است؟ در صورتى كه مثلاً مقلد مرجع ديگرى بوده باشد چطور؟
5. آيا داشتن وضو در خطبه‌هاى نماز جمعه واجب است يا خير؟
6. هر فرد، حداكثر چند وطن مى‌تواند داشته باشد و مقصود از اعراض از وطن چيست؟
۱. بسمه تعالى، در صورت عدم مفسده اشكال ندارد.
۲. بسمه تعالى، تهران، از بلاد كبيره است و تشخيص با عرف است.
۳. بسمه تعالى، ميزان نظر عرف است.
۴. بسمه تعالى، در فرض مسأله، بايد قضا نمايد؛ مگر آن‌كه طبق تقليد صحيح، عمل شده باشد.
۵. بسمه تعالى، واجب نيست.
۶. بسمه تعالى، داشتن دو وطن اتخاذى مانع ندارد و اعراض، عبارت از صرف نظر از زندگى در آن‌جا است.