بسم اللّه‌ الرحمن الرحيم اوضاع ايران در عصر پهلوى از آقايان كه از راه دور آمدند براى تفقد از اينجانب،... تشكر مى‌كنم. سلامت و سعادت همه را از خداى تبارك و تعالى خواستارم. شما محروميت خودتان را اطلاع داريد، تمام مردم ايران در دورۀ اين پدر و پسر محروم بودند. محروم از آزادى، محروم از استقلال. جوانهاى ما در همۀ اطراف ايران در حبس و شكنجه به سر برده‌اند و محروم از آزادى و استقلال بوده‌اند. علماى ايران محروم از آزادى بوده‌اند و بسيارى از آنها در تبعيد و حبس به سر برده‌اند. مردم تهران، اين محلاتى كه «زاغه‌نشين» گفته مى‌شود يا «چادرنشين»، شايد از محلهاى شما محرومتر باشند. اينها در خانه‌هاى گلى يا زير چادر، هر يك با چندين عائله به سر مى‌برند؛ مثل يك سوراخى كه جانورها در آنجا باشند! ايران يك حبسى بود از براى همۀ اهالى محترمش، و بحمداللّه‌ اين حبس شكسته شد و آزادى به شما برگشت و استقلال پيدا كرديد. همراه با دولت در رويارويى با توطئه‌ها الآن وقتى است كه همه با هم هم‌صدا و همرأى، همه با هم باشيد و اين نهضت را پيش ببريد. اگر در سرحدات كه شما هستيد شلوغيهايى هست و فرصت طلبها در آنجا مى‌خواهند كارهاى زشتى بكنند، شماها جلو بگيريد؛ البته از طرف دولت هم اقدام مى‌شود. من از شما خواستارم كه به دولت كمك كنيد، به ژاندارمرى كمك كنيد و فقط اين نباشد كه منتظر باشيد دولت همۀ كارها را بكند؛ دولت نمى‌تواند همۀ كارها را انجام بدهد. شماها بايد پشتيبانى كنيد، هم از ارتش، هم از ژاندارمرى و هم از قواى انتظامى و كلانتريها؛ و همه با هم جلو مفسده‌جويان را بگيريد. اين مفسده‌جويان مى‌خواهند باز شما را به حال اول برگردانند و زير ستمهاى سابق قرار بدهند و ذخاير شما را ببرند. ما اميدواريم با برقرارى حكومت عدل اسلامى و توانايى بر اينكه احكام اسلام را در ايران جارى بكنيم، براى همۀ قشرها سعادت ـ هم سعادت دنيا و هم سعادت آخرت ـ پيش بيايد. من از خداى تبارك و تعالى سلامت و سعادت همۀ ايرانى‌ها و شما جوانانى كه در اينجا مجتمع هستيد مى‌خواهم. و سلام و درود بر شما!