بسم اللّه الرحمن الرحيم تجليل از ايثار و فداكارى رزمندگان من اين ميلاد بزرگ را متقابلاً، ميلاد حضرت فاطمه ـ سلام‌اللّه عليها ـ را به همۀ آقايان كه در اينجا تشريف دارند و به همۀ ملت و همۀ ملتهاى مستضعف تبريك عرض مى‌كنم، و از همۀ آقايانى كه دو سه گروه‌اند ظاهراً در اينجا تشريف دارند، چه آنهايى كه از خارج كشور آمده‌اند و چه شما آقايانى كه در داخل بوديد، تشكر مى‌كنم. من عرض مى‌كنم كه شما رزمندگان متوقع نباشيد كه از مثل من يا هر كس كه از سنخ بشر است، از شما تقدير كند، نمى‌تواند تقدير كند. خداوند تعالى مشترى شماست. شما آنچه كه داشتيد، بزرگترين مؤونه‌اى كه داشتيد و آن جان بود و روح، در راه خدا داده‌ايد. چه آنهايى كه شهيد شدند و به لقاءاللّه ان‌شاءاللّه رسيدند و چه شما كه حاضر براى شهادتيد، عمده اين حضور است. شما دو مطلب را متحقق كرديد كه با اين دو مطلب كسى از سنخ بشر ـ جز آن كه از اولياى خدا باشد و الهام از خدا گرفته باشد ـ نمى‌تواند تقدير شما را بكند. يكى بزرگتر سرمايه خودتان كه آن حيات است، در طبق اخلاص گذاشتيد، و ديگرى اينكه اين هديه را با اخلاص در طبق اخلاصتان گذاشتيد. عمده آن اخلاصى است كه در شما جوانان ظاهر است. شما از اين اخلاص و ايثار، جمهورى اسلامى را بيمه كرديد. فتحهايى كه نصيب شما شده است، خصوصاً در فتح مبين، گر چه با هيچ معيارى نمى‌توان آن را سنجيد و هيچ زبانى نمى‌تواند از آن توصيف كند، لكن آنچه كه بالاتر از همه اينهاست، اين صداقت شما و اين اخلاص شما در بارگاه حق تعالى است. آنچه كه در نزد خدا ارزشش از همه بالاتر است، اين ايثار از روى اخلاص است. همان كه خداى تبارك و تعالى در سورۀ «هَلْ اَتى» اهل بيت عصمت را به آن توصيف مى‌كند كه: يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ ... 1
اطعامِ طعام چيزى نيست، آن هم يك قرص جو، آنكه اهميت دارد «على حبه» هست. آنكه در پيشگاه حق تعالى ارزش دارد و هيچ بشرى نمى‌تواند آن را توصيف كند، اين اخلاص و محبتى است كه شما داريد. شما جان خودتان را فدا مى‌كنيد، و بسيار اشخاص هم هستند كه در راههاى انحرافى باز هم اين كار را مى‌كنند. صورت عمل، يك صورت است، لكن معنى دو و محتوا دو است، ميزان محتواى عمل است، نه صورت عمل. شمشير على بن ابيطالب ـ سلام اللّه عليه ـ و فرود آوردن شمشير و به دشمن، آن شمشير را ضربه زدن و او را كشتن، اين امرى است كه در همه جا واقع مى‌شود و بسيارى از اشخاص اين عمل را كرده‌اند و مى‌كنند. ارزش به اينها نيست، ارزش به آن است كه در قلب على بن ابيطالب چه مى‌گذشته است و مرتبۀ اخلاص او چه اندازه بوده است. قابل اندازه‌گيرى نبودن ارزش اخلاص آن مرتبۀ اخلاص است كه يك ضربت را با عبادت ثقلين، عبادت جن و انس مقابل كرده است. 2
شما اين اخلاصتان و اين شهادت طلبى و اين ايثار براى خداست كه ارزش به شما داده است، و ارزش او را هيچ معيارى نمى‌تواند اندازه‌گيرى كند. عزيزان من، حفظ كنيد اين نعمت را؛ خداوند به شما يك همچو نعمتى داده است كه شما را با عنايت ذاتى خودش، با دست غيبى خودش متحول كرده است به يك انسانهاى خالص براى خود، و انسانهايى كه جان و هر چه دارند، در راه خدا ايثار مى‌كنند و اِنَّ اللّه‌َ اشْتَرى مِنَ الْمُؤمِنينَ اَنْفُسَهُمْ وَ اَمْوالَهُمْ بِاَنَّ لَهُمُ الْجَنَّة 3
آن جنتى كه مشترى به شما عطا مى‌كند، با جنتى كه براى ديگران تحقق پيدا مى‌كند، فرق دارد. اميدوارم كه اين جنت، جنت لقاء باشد. اميدوارم كه مشترى شما، شما را در حضور خود پذيرايى كند. اولياى خدا در آن عالم هم كه هستند، به غير خدا سرگرم نيستند. نعمتهاى بهشت را از آن مى‌گذرند و متوجه به لقاى حق تعالى هستند. و شما كه جان نثارى داريد مى‌كنيد و ايثار مى‌كنيد و با ايدۀ شهادت به ميدانهاى جنگ مى‌رويد و از اسلام دفاع مى‌كنيد و از مكتب دفاع مى‌كنيد و كشورهايى را كه [چشم] طمع به اين كشور دوخته‌اند مأيوس مى‌كنيد، همۀ اينها ارزشمند و بسيار ارزشمند، لكن آن اخلاص و محبت شما و آن ايثار در راه خدا، بالاترين ارزش است براى شما. آن ايثار و اخلاص است كه حتى در ترازوى عالم غيب هم نمى‌شود كه سنجش بشود. آن پيش خداى تبارك و تعالى سنجش مى‌شود. و ما مفتخريم كه در يك همچو برهه از زمان واقع شديم، كه مثل شما عزيزان در آنجا و در آن زمان و در آن مكان واقع شديد، و ما از هوايى تنفس مى‌كنيم كه شما از آن هوا تنفس مى‌كنيد. شما ايثار گريد و شما اخلاصمنديد، شما بر نفس خود پيروز شديد و ما عقب مانديم. شما احتمال اين معنى را ندهيد كه تفنگ و ژ ـ 3 و مسلسل شما پيروز شده است؛ مقابل شما هم بالاتر از اين را داشتند. شما اندك داشتيد و آنها بسيار. لكن آنچه كه شما را پيروز كرد و پيروز مى‌كند، آن ايمان شماست و آن اخلاص شماست، [كه] در شما هست و در آنها نيست. شما براى خدا در ميدانها وارد مى‌شويد و آنها براى شيطان؛ آنها حزب شيطانند و شما حزب خدا. آنچه شما را در دو جبهه پيروز كرد و پيروز كرده و مى‌كند ان‌شاءاللّه ـ جبهه باطنى و نفسانى و جبهۀ جنگ با گروه شيطانى ـ آن اخلاص و ايمان شماست كه شما را پيروز مى‌كند. شما شيعۀ همان هستيد كه مى‌فرمود: اگر همۀ عالم در مقابل من بايستند، تنها در مقابل همه مى‌ايستم. آن ايمان است كه او را آنطور در مقابل همه چيز مى‌ايستاند. آن اخلاص اوست. آن روحانيت و معنويت اوست. و شما هم شيعۀ او هستيد. و اميدوارم كه از روحانيت او و از علومى كه خداى تبارك و تعالى به او عنايت كرده است و از نفخات الهى كه در روح مبارك او دميده شده است، به شما و همۀ ما نصيبى داده بشود. برادران، شما پيروزيد، و شهداى شما پيروزند، ملت شما پيروز است. شما يك ملتى داريد كه در تمام دنيا مثل آن ملت پيدا نمى‌شود. و ملت يك شمايى دارد كه در تمام دنيا مثل شما پيدا نمى‌شود. آنها كه داوطلب براى جنگها هستند، داوطلبيشان براى شيطان است. آنها هم داوطلب مى‌شوند، شما هم داوطلب هستيد. لكن فرق هست مابين داوطلبى و ايثار شما با داوطلبى و ايثار منحرفين. آنها براى رسيدن به دنيا و براى رسيدن به آمال و شهوات نفسانى وارد مى‌شوند در ميدانها و شما براى شهادت و براى رسيدن به لقاءاللّه وارد مى‌شويد. شما پيروزيد، چه شهيد بشويد و چه ان‌شاءاللّه پيروزى ظاهرى هم حاصل بشود. شما به نفس خودتان پيروز شديد. به شيطان باطنى خودتان پيروز شديد. وسوسه‌هاى شيطانى را از بين برديد و دل خودتان را براى خدا صاف كرديد، و به ميدانها، با دل صاف و نيت خالص و عزم مصمم و رسيدن به پيروزى نهايى مى‌رويد و پيروزى نهايى از آن شماست. خداوند همۀ شما و همۀ رزمندگان را و همۀ قواى مسلح را پيروز كند. و خداوند شما را در دو جبهۀ باطن و ظاهر به پيروزى نهايى برساند. و خداوند ان شاءاللّه اين كشور را از شرق و غرب حفظ بفرمايد. خداوند همۀ شما را به عنايت خودش، غريق رحمتهاى غيبيۀ خود بفرمايد. والسلام عليكم و رحمة‌اللّه و بركاته
عنوان :
ارزش و مرتبه اخلاص
مرجع :
صحیفه امام (۱۶) صفحه ۲۱۶
مکان :
تهران، حسینیه جماران
تاریخ :
۱۳۶۱-۰۱-۲۸
حضار :
رزمندگان سپاه اسلام درجبهه‌هاى جنوب کشور، دانشجویان مسلمان ایرانى مقیم خارج