بسم‌اللّه‌ الرحمن الرحيم انا للّه‌ و انا اليه راجعون جنايتكاران عفلقى كه در جنگ جبهه‌ها و بويژه جبهۀ «فاو» خود را عاجز مى‌بينند و سراسيمه به هر درى مى‌زنند و براى نجات خود به هر حشيشى متوسل مى‌شوند، به جنايت مفتضحانۀ ديگرى دست زدند كه آبروى نداشتۀ آنان را در مجامع جهان آزاد برباد داد و آن فاجعۀ هوايى اخير بود كه جمع كثيرى از هموطنان عزيز ما را به شهادت رساندند. اسلام عزيز و بويژه جهان تشيع در طول تاريخ، از صدر اسلام تا كنون، سوابق درخشانى در ميدانهاى خون و شمشير داشته و به حكم قرآن كريم و سنت رسول‌اللّه‌ ـ صلى اللّه‌ عليه و آله و سلم ـ و سيرۀ ائمۀ معصومين ـ عليهم صلوات اللّه‌ ـ براى اهداف مقدسۀ اسلامى و قطع فساد با شمشير و خون دست به گريبان بوده و فداكاريهاى عظيم در اين راه مقدس نموده است. و ملت بزرگ ايران به پيروى از اولياى عظيم‌الشأن اسلام، اين دفاع مقدس را آغاز نموده و در انجام آن و رسيدن به هدفهاى اعلاى قرآنى جان و مال را داوطلبانه فدا كرده و آنچه وظيفۀ الهى بوده به طور شايسته انجام داده است و بحمداللّه‌ تعالى قدمهاى بزرگى در راه شناساندن اسلام الهى و محمدى ـ صلى‌اللّه‌ عليه و آله و سلم ـ برداشته است. گرچه وجودهاى عزيز و ارزشمندى را از دست داده است، لكن ارزشهاى بالاتر و والاترى به دست آورده و آن رضاى خداوند متعال است و چه چيز مى‌تواند از آن بالاتر باشد. ملتى كه براى رضاى حق تعالى انقلاب كرد و براى ارزشهاى معنوى و انسانى بپاخاسته است، چه باك دارد از شهادت عزيزان و آسيب ديدن نور چشمانش و تحمل سختيها و مَكارِه، ¹

كه جنت لقاءاللّه‌ كه فوق تصور عارفان است، مَحفُوف ²

به مكاره است. چه مى‌گويم! اين جنت اوليا، مكاره را در كام ملت ما شيرينتر از عسل كرده. مگر ما و شما هر روز شاهد اين كاروانهاى كربلا نيستيم كه با شور و شوق و عشق و عطش به پيشباز شهادت مى‌روند. مگر شما هر روز شاهد ميدانهاى با عظمت قتال با متجاوزين نيستيد كه به مرگ لبخند مى‌زنند و معجزه مى‌آفرينند. راستى اين چه تحولى است كه بر سراسر اين كشور صاحب‌الزمان ـ روحى فداه ـ نور افشانى مى‌كند و چه آتشفشانى است كه منحرفان و كج‌انديشان و بدخواهان را در خود فرو برده و ذوب مى‌كند؟ اين، جز ارادۀ خدا و جلوۀ اوست كه خفاشان از آن مى‌گريزند و اولياى خدا و عارفان به آن دل بسته‌اند؟ من با اين قلم شكسته و اين چشم بسته در حق اين ملت و اين عزمش و اين سلحشوران و اين رزمش چه مى‌توانم بگويم؟! پس بهتر آن است كه قلم بشكنم و دم فرو بندم و اجر و مزد رزمندگان و وابستگان به آنان و آسيب‌ديدگان و دلبستگان آنان را از خداى بزرگ بخواهم. اميد آن است كه وَلىّ نِعَم، اين ميهمانان را كه به سوى او مى‌روند از محضر خود كامياب فرمايد و به اين رزمندگان غرورآفرين قدرت بيشتر و قوّت والاتر عنايت نمايد و به همۀ ملت عزيز بويژه آنان كه در اين جهاد فى‌سبيل‌اللّه‌ فعاليت و دخالت داشته‌اند، عزت و عظمت مرحمت كند و اين عزيزانى [را] كه در اين جنايت هوايى به سوى او پرواز كرده‌اند، اجازۀ ورود به محفل خاص خود دهد. و حجت‌الاسلام حاج شيخ فضل‌اللّه‌ محلاتى شهيد عزيز را كه من و شما او را مى‌شناسيم كه عمر خود را در راه انقلاب صرف كرد و بايد گفت يكى از چهره‌هاى درخشان انقلاب بود و در اين راه كه راه خداوند است تحمل سختيها نمود و رنجها كشيد و با قامت استوار ايستادگى كرد، اجازۀ ورود در محضر شهداى صدر اسلام مرحمت نمايد. و به بازماندگان محترم تمامى شهدا صبر و اجر مرحمت فرمايد و به روحانيون عزيز و قضات محترم و وكلاى ارجمند و محافظين عزيز و خدمۀ محترم هواپيما و سايرين كه در اين جنايت عظيم عفلقيان و با جاسوسى منافقين ملحد به شهادت رسيده‌اند، جزا و اجر فوق تصور ما عنايت فرمايد. و به رزمندگان در جبهه‌ها و بسيجيان، اين راهيان كربلا پيروزى نهايى عنايت فرمايد و قلب حضرت ـ بقية‌اللّه‌ ارواحنا فداه ـ را از همۀ ما راضى فرمايد و به دعاى آن بزرگوار، به همۀ ما استقامت مرحمت كند. والسلام عليكم و رحمة‌اللّه‌. روح‌اللّه‌ الموسوى الخمينى

1. ـ رنجها، سختيها.
2. ـ در ميان گرفته شده، مالامال.