بسم اللّه‌ الرحمن الرحيم رسوايى امريكا در طرح رابطه با ايران امروز كه از اعياد بسيار بزرگ اسلام است به همۀ ملتهاى محروم اسلامى و همۀ مستضعفين جهان و ملت بزرگوار خودمان تبريك و تهنيت عرض مى‌كنم. اين عيد بزرگ، سرمنشأ تمام بركات در عالم است و مركز وحدت مسلمين در جهان است. من نمى‌توانم راجع به بركات اين عيد، امروز با وقت كم عرضى بكنم. اميد است كه گويندگان و نويسندگان در اين امر اهتمام كنند و بركات تولد اين دو بزرگوار را گوشزد كنند. آنچه كه من امروز مى‌خواهم عرض كنم، اين است كه ما در روزى عيد گرفتيم كه از جهاتى ملت ايران بايد جشن بگيرند؛ يكى جهات پيروزى ملت ايران در جهان، در جبهه‌ها در پشت جبهه‌ها، در همۀ كشورهاى اسلامى و غير اسلامى و يك امر مهمى كه در اين روز عيد بايد تبريك به همه عرض بكنم، اين انفجار عظيمى است كه در كاخ سياه واشنگتن رخ داد و اين رسوايى بسيار مهمى كه براى سران كشور امريكا پيدا شد. شما ملاحظه بكنيد و ببينيد كه در تمام دنيا، در سراسر جهان، مطبوعاتشان و رسانه‌هايشان و خطابه‌هايشان تمام متوجه اين معناست كه سرپوشى بگذارند بر اين رسوايى كه براى رئيس جمهور امريكا پيش آمد. رئيس جمهور امريكا در اين رسوايى بايد عزا بگيرد و كاخ سفيد مبدل به كاخ سياه بشود ـ گرچه هميشه بوده است ـ لكن اين متفرقه‌گويى و اضطرابى كه در كاخ سفيد پيدا شد و در طرفدارهاى امريكا، حكايت از عظمت مسئله مى‌كند يك مقام عاليرتبه ـ به قول خودشان ـ از امريكا به طور قاچاق و با تذكرۀ جعلى وارد ايران مى‌شود، در صورتى كه ايران نمى‌داند چى است. به مجردى كه وارد مى‌شود و معلوم مى‌شود كه اين از مقامات امريكاست، ايران او را در يك جايى تحت نظر قرار مى‌دهد و محبوس مى‌كند و تمام حركات او را تحت نظر قرار مى‌دهد و او با هر كس خواسته است ملاقات كند، ملاقات نمى‌كند. آنى كه ادعا مى‌كند كه اگر من به شوروى رفته بودم، رئيس شوروى سه مرتبه ديدن من مى‌آمد، گمان مى‌كند اينجا هم شوروى است! اينجا كشور اسلام است. اينجا نه كرملين قابل اين است كه ذكرى ازش بشود و نه كاخ سياه؛ اينجا كشور رسول خداست، اينجا كشور حضرت صادق است، اينجا پاسدارهاى ما شرافت دارند بر كاخ نشينها، اينجا بسيجيهاى ما و امت ما شرافت دارند بر تمام كاخ نشينهاى عالم و همۀ كسانى كه ادعاى پوچ خودشان را مى‌كنند و گمان مى‌كنند كه بايد عالم پيش آنها خاضع باشد. آنهايى كه مى‌گفتند ما چه مى‌كنيم و چه مى‌كنيم و قطع رابطه مى‌كنيم و از اين مسائل مى‌گفتند، امروز معلوم شد كه با عجز و ناله در پيشگاه اين ملت آمده‌اند و مى‌خواهند كه رابطه برقرار كنند، مى‌خواهند عذر تقصير بخواهند و ملت ما قبول نمى‌كند. اين يك مسئله است، مسئله‌اى است كه از تمام پيروزيهاى شما بالاتر است. مسئلۀ رئيس امريكا با آن همه به قول خودش جلال و جبروت، كسى را از مقامات عالى بفرستد به اينجا كه با مقامات اينجا ملاقات كنند و هيچ يك از آنها حاضر به ملاقات نشود. اين مسئله بزرگى است كه دنيا را منفجر كرده است و بايد هم بكند، كاخ سفيد را به عزا نشانده است و بايد هم بنشاند، مسئله مسئلۀ مهم است. هوشيارى، بيدارى و اقتدار ملت ايران الآن تسابق مى‌كنند تمام كشورهاى بزرگ براى رابطه پيدا كردن با ايران، اين چى است؟ اين افراد ايران است؟ اين جمعيت كثير ايران است؟ ايران جمعيتى ندارد در مقابل عالَم. اين ايمان جوانهاى ماست، اين بركات رسول اكرم است، اين بركات امام صادق است. اين بركاتى است كه چشم دنيا را خيره كرده است و همه را مضطرب كرده. آنهايى كه گمان مى‌كردند كه با يك تشر ايران را مى‌توانند چه بكنند، گمان كردند كه حالا هم زمان قاجار است. حالا هم زمان پهلوى است كه مردم بيدار نبودند. امروز زمان بيدارى مردم ماست، زمان هوشيارى و شكوفايى ايمان است دراين كشور. و لهذا، مى‌بينيد كه الان هر راديويى را باز كنيد از خارج، از هر گوشۀ عالم راجع به قضاياى آمريكا و راجع به خضوع او در مقابل ايران صحبت مى‌كنند و حرفها را هم مى‌زنند. اضطراب در كلمات خود ريگان اين قدر هست، تناقض گويى، اضطراب هست كه انسان نمى‌تواند باور كند كه يك آدمى كه رئيس يك همچو كشورى هست و ادعايش آن قدر زياد است، اين قدر تناقض گويى، اين قدر اضطراب، اين قدر وحشت كه او را گرفته است، امروز يك چيز مهمى است. نه فقط او را، كرملين هم همين طور است، آنها هم مسابقه مى‌كنند با امريكا در رابطه با ايران. چى است مسئله؟ چى شده است ايران؟ چه قصه‌اى در ايران واقع شده است كه سابق چنانچه در زمان سلاطين سابق، در زمان قاجار، در زمان پهلوى اگر يك كلمه در آنجا مى‌گفتند، اينها تمام كنار مى‌رفتند، اگر يك تشر مى‌زدند آنها خلع سلاح مى‌شدند. چه شده است كه حالا پاسدارهاى ما هم اعتنا به آنها نمى‌كنند؟ براى اينكه آن وقت مردم را خواب كرده بودند. تبليغات دامنه‌دار دشمنهاى اسلام، مردم را خواب كرده بودند، از هم جدا كرده بودند، شهرها از هم جدا بود، احزاب مختلفه همه با هم مختلف بودند، حكومتها همه دست نشانده بودند. اما امروز مسئله اين نيست، امروز ايران بيدار شده است امروز اسلام در ايران رواج پيدا كرده است. امروز حقيقت ايمان در ايران شكوفايى پيدا كرده است، اينها بركات ايمان است. غافل نباشيد از اين، بركات وحدت شما در تمام امور است. غافل از اين وحدت نباشيد، غافل از اين حظّ الهى نباشيد. در عين حال انسان مى‌بيند كه در حالى كه كاخ كرملين به لرزه در آمده است و كاخ سياه سياهپوش شده است و مى‌خواهند توجيه كنند هى حرفهاى خودشان را و هى از اين ور به آن ور مى‌زنند كه توجيه كنند اين خطايى كه كردند و اين كسى را كه اينجا فرستادند و با رسوايى از اينجا بيرونش كردند، مى‌خواهند توجيه كنند. مع‌الأسف، بعض از اشخاصى كه در خود ايران هستند، توجه به مسائل يا ندارند يا متعمدند. اينها هم به تبعيت از تبليغات آنها، آنها هم با همان لسان، اينجا تبليغ مى‌كنند. سرزنش نمودن همنوايان با تبليغات دشمن من نمى‌خواهم در اين روز مبارك اسباب افسردگى اشخاص بشوم، لكن مى‌خواهم عرض كنم چرا اين قدر ما عقب افتاده هستيم؟ چرا ما بايد به واسطۀ اغراض نفسانيه اين قدر خودمان را ببازيم؟ چرا بايد وقتى كه دنيا به تزلزل درآمده است براى اين بى‌اعتنايى ايران به كاخ سفيد و سياه، چرا ما بايد توجيه كنيم مسائل آنها را؟ چرا ما بايد اين قدر غربزده باشيم يا شيطانزده؟ من هيچ توقع نداشتم از بعض اين اشخاص، ولو بعضيشان در نظر من پوچ‌اند، لكن از بعضى از اين اشخاص كه سابقه دارند هيچ توقع نداشتم كه در اين زمان كه بايد فرياد بزنند سر امريكا، فرياد مى‌زنند سر مسئولين ما! چه شده است؟ شماها چه‌تان است؟ چه كرديد شماها؟ شماها چرا بايد تحت تأثير تبليغات خارجى واقع بشويد يا تحت تأثيرات نفسانيت خودتان؟ در يك همچون مسئلۀ مهمى كه بايد همۀ شما دست به هم بدهيد و ثابت كنيد به دنيا كه ما وحدت داريم، وحدت ما اين طور شده است و در روزى كه هفتۀ وحدت است چرا شماها مى‌خواهيد تفرقه ايجاد كنيد؟ چرا مى‌خواهيد بين سران كشور تفرقه ايجاد كنيد؟ چرا مى‌خواهيد دو دستگى ايجاد كنيد؟ چه شده است شما را؟ كجا داريد مى‌رويد؟ اين تذهبون؟ ¹

من نمى‌توانم كه آن طورى كه مى‌خواهم، با شما صحبت كنم و نمى‌خواهم در روز عيد رنجش براى شما پيدا كنم، لكن شما انصاف بدهيد كه در يك همچو وقتى، وقت يك همچو امورى است؟! وقت يك همچو تأييدى است از كاخ سفيد؟ وقت يك همچو تأييدى است از ريگان؟ لحن شما در آن چيزى كه به مجلس داديد، از لحن اسرائيل تندتر است، از لحن خود كاخ‌نشينان آن جا تندتر است. شما چه شده است اين طور شديد؟ شما كه اين نبوديد بعضيتان. من بعضيتان را مى‌شناسم، شما اين طور نبوديد. من اميدوارم كه شما باز توجه كنيد به مسائل، توجه كنيد به دنيا، توجه كنيد به خودتان، توجه كنيد به قدرت خودتان. نشكنيد اين قدرت را، گرچه شماها نمى‌توانيد، لكن نبايد يك همچو كارى در ايران بشود. من نمى‌خواهم دل شما را بشكنم، لكن شما دل ملت ما را نشكنيد، شما دل مسئولين ما را نشكنيد، شما هى تندرو و كندرو درست نكنيد، دودستگى ايجاد نكنيد، اين خلاف اسلام است، خلاف ديانت است، خلاف انصاف است، نكنيد اين كارها را. من اميدوارم كه خداى تبارك و تعالى به همۀ ملت ما سلامت و سعادت عنايت كند، و دوستان ما را به خود بياورد و كسانى كه مى‌خواهند تفرقه ايجاد كنند، ان‌شاءاللّه‌، خدا هدايتشان كند و خداى تبارك و تعالى شرّ اشرار را از سر اين كشور كوتاه كند. و اين عيد مبارك را بر همه مباركتر كند. و رزمنده‌هاى ما را در هر جا كه هستند با دل قوى به پيش ببرد و بدانند رزمندگان كه پيروزند و بدانند كه اين پيروزى كه اخيراً پيدا شد، از همۀ پيروزيها در نظر دنيا بالاتر است و توجه كنند به اينكه با عنايت خدا به پيش بروند و سيلى آخر را بزنند. والسلام عليكم و رحمة‌اللّه‌

1. ـ به كجا مى‌رويد؟