بسم اللّه‌ الرحمن الرحيم از شهيدان ارجمندى كه خداوند تعالى در شأن آنان كلمۀ بزرگ أَحْياء عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ¹

را فرموده است، بشرى قاصر مثل من چه تواند گفت. آيا بار يافتن نزد خداوند و ضيافت مقام ربوبى از آنان را مى‌توان با قلم و بيان و گفت و شنود توضيح داد؟ آيا اين همان مقام فَادْخُلى فى عِبادى وَ ادْخُلى جَنَّتى ²

نيست كه حديث شريف بر سيد شهيدان و سرور مظلومان منطبق نموده است؟ آيا اين جنت همان است كه مؤمنان در آن راه دارند، يا لطيفۀ الهى آن است؟ آيا اين بار يافتن و ارتزاق نزد رب الارباب همان معنى بشرى آن است، يا رمزى الهى و والاتر و فوق برداشت بشر خاكى؟ بارالها، اين چه سعادت عظيمى است كه نصيب بندگان خاص خود فرمودى كه ما از آن محروميم. اكنون من به مادران و پدران مربى اين بندگان خاص خدا و همسران و بازماندگان اين عزيزان به جاى تسليت، تبريك عرض مى‌كنم. يالَيْتَنى كُنْتُ مَعَهُمْ فَاَفُوزَ فَوْزاً عَظيماً. ³

والسلام على عباداللّه‌الصالحين. روح‌اللّه‌ الموسوى الخمينى

1. ـ بخشى از آيۀ 169 سورۀ آل‌عمران: «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوُا فى سَبيلِ اللّه‌ِ اَمْواتاً بَلْ اَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرزَقُونَ» آنان را كه در راه خدا كشته شدند، مردگان مپنداريد، بلكه زندگانى هستند كه نزد پروردگارشان روزى مى‌خورند.
2. ـ سورۀ فجر، آيۀ 29 و 30:«و در زمرۀ بندگان من داخل شو، و به بهشت من درآى».
3. ـ بخشى از آيۀ 73 سورۀ نساء:«كاش با شما بودم تا بهره‌مند مى‌شدم به بهره‌اى بزرگ».