اعوذباللّه‌ من الشيطان الرجيم بسم اللّه‌ الرحمن الرحيم قيام و استقامت از ويژگيهاى رهبرى انبيا در تبليغاتشان ابتدائاً يك بودند. موسى ـ عليه السلام ـ يك نفر بود؛ رسول اكرم ـ صلى‌اللّه‌ عليه و آله و سلم ـ اول كه مأمور شد، خودش ـ تنها ـ مأمور شد: قُم فَأَنذِرْ؛ ¹

نهضت كن و مردم را دعوت كن. دعوت، ابتدائاً از خود حضرت شروع شد. آن روز كه اعلام نبوت فرمود، يك زن ²

و يك بچه ³

به او ايمان آورد؛ لكن استقامت ـ كه لازمۀ رهبرى انبياى گرام است ـ به طور كامل در رسول اكرم بود: واسْتَقِم كَمَا أُمِرتَ؛ ⁴

نهضت كن و استقامت كن. اين دو خاصيت در پيشبرد مقاصد بزرگ پيغمبر اسلام دخالت داشت: قيام و استقامت. اين استقامت موجب شد كه با اينكه هيچ در دست نداشت و تمام قواى قدرتمندان برخلاف او بود ـ به طورى كه در مكه نمى‌توانست به طور علن دعوت كند ـ لكن مأيوس نمى‌شد از اينكه نمى‌تواند علناً مردم را دعوت كند. مأيوس نبود. دعوت زيرزمينى بود. يكى‌يكيها را به خود جذب كرد، تا وقتى كه تشريف بردند به مدينه، مأمور شدند كه مردم را دعوت كنند به قيام: قُل إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُوا للّه‌؛ ⁵

در اينجا دعوت به قيام است. دعوت جمع به قيام جمع است؛ و مهم قيامِ للّه‌، براى خدا. رمز پيروزى لشكر اسلام در صدر اسلام ـ با آنكه هيچ ابزار جنگى مى‌شد بگويى نداشتند ـ قيامِ للّه‌ بود. نهضت براى خدا، ايمان به خدا، پيروز كرد پيغمبر اكرم را. مأيوس نشدن و استقامت كردن در راه خدا، پيروزى را نصيب پيغمبر كرد. اصحاب رسول اكرم در صدر اسلام قدرت ايمان داشتند، و با قدرت ايمان به پيش رفتند؛ به طورى كه با جمعيت بسيار كم و با نداشتن ابزار جنگ، بر دو امپراتورى بزرگ آن روز دنيا ـ روم و ايران ـ غلبه كردند. نهضت كردند، و براى خدا نهضت كردند، و استقامت كردند. صداى انقلاب از فيضيه شما ملت ايران، شما ملت بزرگ ايران، همان معنايى كه در صدر اسلام بود محقق كرديد. ابتدا از مدرسۀ فيضيه بلند شد صدا؛ و مدرسۀ فيضيه را خراب كردند؛ جوانهاى ما را بعضشان را شهيد كردند؛ لكن استقامت اسباب اين شد كه شكست نخوردند؛ شكست روحى نخوردند. اين استقامت موجب شد كه اقشار، بعضى به بعض پيوستند، دعوتهاى اسلامى را به جان خريدند و شنيدند، و اين قطره‌ها به هم پيوستند و سيل عظيمى ايجاد كردند؛ قيام همگانى و براى اسلام؛ قيام براى خدا؛ قيام براى جمهورى اسلام. اين قيام در تمام اقشار ملت ما ريشه كرد و تمام اقشار را به هم پيوند داد؛ و ايمان در همه ظهور پيدا كرد؛ يك تحول روحى؛ يك تحول فكرى، با ارادۀ مصمم. از بچه‌هاى كوچك تا مردهاى بزرگ، از دخترهاى كوچك تا خانمهاى بزرگ، همۀ اقشار، با هم قيام كردند و استقامت كردند أَن تَقُوموا للّه‌؛ قيام براى خدا، جمعاً و فرداً. مادامى كه اين قيام براى خداست، مادامى كه اين وحدت باقى است، پيروز هستيد. مادامى كه اين اجتماعات هست و از اقطاب مملكت در اينجا حاضر مى‌شوند و با هم صدا بلند مى‌كنند ـ از عشاير گرفته تا شهرستانها. نهراسيدن ملت از حركات مذبوحانه از يزد آمده‌اند، خداوند تأييد كند آنها را؛ از عشاير آمده‌اند، از مَمَسنى آمده‌اند، خداوند تأييد كند آنها را. دانشگاهى و غير دانشگاهى با هم مجتمع، مدرسه‌اى و بازارى با هم مجتمع، كوهستانى و شهرستانى با هم مجتمع، همه با هم اين نهضت را به پيش مى‌بريم. با اين ارادۀ مصمم كه ملت ما دارد، و با آن اراده‌اى كه سد بزرگ رژيم منحوس را در هم شكست، اين پشه‌هاى ضعيف نمى‌توانند خودنمايى كنند. ملت ما از ترور نمى‌ترسد. ملت ما شهادت را فوز عظيم مى‌داند. برادران! اين نهضت را حفظ كنيد. مستقيم باشيد: إِنَّمَا أَعِظُكُم بِوَاحِدَةٍ أن تَقُوموا للّه‌؛ يك موعظه، فقط يك موعظه، خداى تبارك و تعالى به وسيلۀ رسول اكرم به شماها كرده است؛ اينكه نهضت كنيد و براى خدا نهضت كنيد. اگر نهضت براى خدا باشد، از شهادت خوف نيست. شكست در نهضتى كه براى خدا باشد نيست. مسلمين صدر اسلام مى‌گفتند اگر بكشيم بهشت است، و اگر كشته شويم بهشت است. شما هم همين طور هستيد. خداوند همۀ شما را و همۀ ملت ايران را، و همۀ ملتهاى مسلمين را به سعادت و سلامت برساند. خداوند شما مجتمع را براى اسلام حفظ كند. همه با هم به پيش بايد برويم. والسلام عليكم و رحمة‌اللّه‌ و بركاته

1. ـ سورۀ مدثر، آيۀ 2.
2. ـ حضرت خديجۀ كبرى ـ سلام‌اللّه‌ عليها.
3. ـ حضرت على اميرالمؤمنين ـ عليه السلام.
4. ـ بخشى از آيۀ 15 سورۀ شورى.
5. ـ بخشى از آيۀ 46 سورۀ سبأ: «بگو كه من يك سخن را به شما پند مى‌دهم كه براى خدا قيام كنيد».