بسم اللّه‌ الرحمن الرحيم خداوندا، همه چيز تويى؛ و غير از تو همه هيچ. خداوندا، تو عزيزى؛ و غير از تو همه ذليل. خداوندا، تو غنى‌اى؛ و غير از تو همه فقير. هفتۀ جنگ امسال حال و هواى ديگرى دارد. پس از سالها دفاع مقدس، يارى دين خدا صورت ديگرى به خود گرفته است. آمادگى جنگى ضرورت بيشترى يافته است. و دشمنان خدا و خلق خدا آنى غافل نيستند، و در كمين نشسته‌اند تا آنچه را خدايى است نابود كنند. خانواده‌هاى شهدا، تا هميشۀ تاريخ اين مشعلداران راه اوليا، افتخار روشنايى طرق الى اللّه‌ را به عهده گرفته‌اند. مجروحين و معلولينْ خود چراغ هدايتى شده‌اند كه در گوشه گوشۀ اين مرز و بوم به دين باوران راه رسيدن به سعادت آخرت را نشان مى‌دهند: راه رسيدن به خداى كعبه را. اسرا در چنگال دژخيمانْ خود سرود آزادى‌اند، و احرار جهان آنان را زمزمه مى‌كنند. مفقودين عزيز محور درياى بيكران خداوندى‌اند؛ و فقراى ذاتى دنياى دون در حسرت مقام والايشان در حيرتند. از شهدا كه نمى‌شود چيزى گفت. شهدا شمع محفل دوستانند. شهدا در قهقهۀ مستانه‌شان و در شادى وصولشان عِندَ رَبِّهِم يُرزَقون ¹

اند؛ و از «نفوس مطمئنه‌اى» هستند كه مورد خطاب فَادخُلِى فِى عِبادِى وادخُلىِ جَنَّتِى ²

پروردگارند. اينجا صحبت عشق است و عشق؛ و قلم در ترسيمش برخود مى‌شكافد. والسلام. روح‌اللّه‌الموسوى الخمينى

1. ـ بخشى از آيۀ 169 سورۀ آل عمران: «نزد پروردگارشان متنعم خواهند بود».
2. ـ سورۀ فجر، آيات 29 و 30: «در صف بندگان خاص من درآى، و در بهشت رضوان من داخل شو».