بسم اللّه الرحمن الرحيم انا للّه و انا اليه راجعون در سالروز قدس سال 1361 غم‌انگيزترين و دردناكترين روزها را مى‌گذرانيم و اسفناكترين و مصيبت‌بارترين ايام را پشت سر مى‌گذاريم. نه فقط غم و درد براى شهداى بى‌پناه و بيگناه لبنان مظلوم، و نه فقط أسف و مصيبت از حملۀ دامنه‌دار اسرائيل جانى با بمبهاى خوشه‌اى و آتشزا به ساكنين عرب و مسلمانان بيروت، كه موجب شهادت و آسيب هزاران پير و جوان و زن و مرد و كودك بيگناه بى‌پناه شده است، و نه براى نقشه‌هاى شوم امريكاى ابر جنايتكار، و نه براى هدم اساس اسلام در ايران و ساير كشورها، و نه براى كمكهاى مادى و معنوى مصر و اردن و ديگر هم‌قطارانشان به دو جنايتكار افسار گسيخته «بگين» و «صدام»، كه اينان خوى درندگى و جنايتكارى دارند و زندگى و حيات مادى آنان بستگى به تجاوز به حقوق ملتها و مستضعفان جهان دارد، و تحت ستم قرار دادن و سركوبى ملتهاى مظلوم از افتخارات آنان است؛ و نه براى تجاوز بى‌رحمانۀ صدام عفلقى و حزب بعث عراق به كشور اسلامى ايران و كشتار هزاران كودك، پيرزن و پيرمرد، و به ويرانه بدل كردن شهرهاى آباد و سرسبز عرب‌نشين و فارس‌نشين ايران، كه اين حزب مشرك نمى‌تواند اسلام را تحمل كند و برنامۀ آن براندازى اسلام و هواداران آن است. مصيبت و تأسف و غم و درد براى ابتلاى مسلمانان به اين حكومتهاى خودفروخته و دلباخته به ابرقدرت امريكا و چشم بسته به فرمان دشمنان اسلام و مسلمانان است. اينان براى مخالفت با جمهورى اسلامى و كمكهاى نظامى و تسليحاتى و مادى و معنوى به صدام ـ كه اسلام را دشمن خود مى‌داند ـ عذرهايى مى‌تراشيدند و مسئلۀ فارس و عرب را برخلاف دستورات اسلام و قرآن مجيد پيش مى‌آوردند و در بوقهاى تبليغاتى و مطبوعات در خدمت ابرقدرتها پشتيبانى اسرائيل از ايران را با دروغ شاخدار بهانه مى‌كردند. امروز كه اسرائيل به يك كشور مسلمان عربى حمله نموده و مسلمانان را به خاك و خون مى‌كشد، چه عذرى در خفقان مرگبار خود دارند؟ چه عذرى در پيشگاه خداى قهار و ملتهاى اسلامى در كمك به اسرائيل و ارباب جنايتكارش دارند؟ چه عذرى در تعقيب پيشنهاد ذلت‌بار «كمپ ديويد» و «طرح فهد» دارند؟ چه عذرى در سازش با اين جانيان بالذات و خونخواران حرفه‌اى دارند؟ آيا امريكا با امريكاى سابق كه ما را به دروغ متهم به سازش با آن مى‌كردند فرق كرده است؟ و يا اسرائيل با اسرائيلى كه به بهانۀ دروغين دادن اسلحه به جمهورى اسلامى به كمك صدام شتافتند و به دشمنى با ما براى نجات حزب بعث عفلقى يقه پاره مى‌كردند، تفاوت كرده است؟ بارالها، مسلمانان منطقه گرفتار يك چنين حكمفرمايانى هستند، چنانچه مولاى آنان على‌بن ابيطالب گرفتار منافقانى ظاهر الصلاح بود و به دست آنان در مثل اين ايام به لقاى تو شتافت و از گرفتاريها نجات پيدا كرد. بارالها، امروز اسلام گرفتار منافقانى جنايتكارتر از «نهروانى»هاست كه با نام اسلام، آن را مى‌كوبند و با دشمنان اسلام به اسم اسلام و در حقيقت براى چپاول اموال ملتهاى مظلوم و محروم و دربند كشيدن آزادگان ملتها سازش مى‌كنند. خداوندا، اين دولتمردان نادان، بار ذلت اسرائيل را به دوش مى‌كشند كه چند روزى بر ملتهاى مسلمان حكومت كنند. خداوندا، اين حكومتهاى نادان با داشتن همۀ امكانات براى پيروزى بر ابرقدرتها، به جنايات امريكا و اسرائيل صحه مى‌گذارند، و براى تحكيم پايه‌هاى كفر شب و روز خود را نمى‌فهمند. بارالها، اين خلق مسلمان و مظلوم را از چنگال آنان نجات ده. اما اكنون چه بايد كرد؟ آيا راهپيمايى و فريادها و بيقراريها از دست دشمنان اسلام و مستضعفان جهان كافى است؟ يا آنكه اين وسيله است، نه هدف. گرچه دولتهاى منطقه و عمال استعمارگران و ستم‌پيشگان همين فريادها را نيز تحمل نمى‌كنند؛ و مطمئن باشيد كه فريادها را در حلقوم ستمزدگان و محرومان خفه مى‌كنند. هم آنان كه از هم اكنون از فرياد مظلومانى كه در هر سال يك مرتبه در حول كعبۀ آمال خود مى‌گردند و ناله و فغان مى‌كنند، و در مجمعى كه اساسش بر امور سياسى بنيان گذاشته شده به مخالفت برمى‌خيزند، خروش و پرخاش مسلمانان را براى رهايى قدس، به هر وسيله‌اى كه باشد خفه خواهند كرد. اسلام عزيز و پيامبر عظيم‌الشأنش و شهيد محرابش كه در شب مبارك قدر براى محرومين به خاك و خون كشيده شد، اين شكوه را به كجا سر دهند كه سلطه‌گران در بلاد اسلامى مى‌گويند درد و رنج بكشيد و ناله نكنيد! در زير شكنجه‌هاى امريكا و اسرائيل پليد و ديگر قدرتمندان خرد شويد و دم در نياوريد! دردها زياد است، لكن چاره چيست؟ ملت ايران به پيروى از قرآن كريم و اسلام بزرگ، راه چاره را يافت و رژيم امريكايى پهلوى را پس از فريادها و اعتصابها با مشت و دندان در مقابل تانكها و مسلسلها از پاى درآورد، و صدام جنايتكار و حزب مشرك او را با ايمان و قيامِللّه از پاى درآورد، و صدام بلند پرواز را كه لاف سردارى قادسيه مى‌زد به دريوزگى و ذلت كشاند، و تمام توطئه‌ها را با هدايت الهى در نطفه خفه كرد. و اكنون نيز از پاى نمى‌نشيند تا آنچه از روز اول به عنوان غرامت و براى تأديب مجرم خواست جامۀ عمل پوشد، و تصميمات شوراى امنيت و سازمانهاى بى‌ارزش را جز ورق پاره‌هايى در خدمت «وتو»كنندگان نمى‌داند. آنان با همۀ عربده‌ها و تبليغات بى‌پايه سر تعظيم به پيش صهيونيزمها فرو آورده و براى تحكيم پايه‌هاى حكومت آنان و وابستگانشان چون صدام در آستانۀ مرگ ننگين به تشكيل جلسه و صدور قطعنامه پرداخته‌اند، و گمان كرده‌اند دولت متكى به خدا و ملت عظيم ايران بيدى است كه از اين بادها بلرزد. ملتى كه اكنون طعم شيرين شهادت را چشيده است و پيرو مولاى خود اميرالمؤمنين و اولاد عظيم‌القدر او كه شهادت را فوز عظيم مى‌دانسته و در محراب شهادت و ميدان نبرد نداى فزت و رب‌الكعبه را سر مى‌دادند از سازمانهاى نوكر ابرقدرتها نمى‌هراسد. ملتى كه ابرقدرت امريكا را از كشور بقية‌اللّه ـ ارواحنا لمقدمه الفداء ـ با ذلت و خوارى راند و نفت و خزائن خود را از حلقوم آن بيرون كشيد، از طبلهاى تو خالى سازمانهاى ساختۀ آن نمى‌ترسد. و اين ملت و دولت پيرو آن، همان‌گونه كه كراراً اعلام نموده‌اند، خواستهاى مشروع خود را از صدام و حزب عفلقى مى‌گيرند، و براى احقاق حق مشروع خود به هر اقدامى دست مى‌زنند «بَلَغَ ما بَلَغْ». و اما تكليف ملتها در آستان روز قدس و آستان سالروز شهادت بزرگ انسان تاريخ بشريت آن است كه در اجتماعات و راهپيماييهاى خود از دولتهاى خويش به طور جدى بخواهند كه با قدرت نظامى و سلاح نفت در مقابل امريكا و اسرائيل به مقابله برخيزند، و اگر گوش نكردند و اسرائيل جنايتكار را كه تمام منطقه حتى حرمين شريفين را تهديد مى‌كند و هم اكنون عمق خواسته‌هاى او واضح شده است، تأييد كردند، با فشار و اعتصابات و تهديد، آنان را مجبور به عمل كنند. در حالى كه اسلام و اماكن مقدسۀ آن مورد تهديد به تجاوز قرار گرفته هيچ فرد مسلمانى نمى‌تواند در مقابل آن بى‌تفاوت باشد. و آنچه در اين موقع كه اسرائيل تجاوز گسترده به بلاد مسلمين نموده و مسلمانان بيگناه و بى‌پناه را به خاك و خون كشيده است دولتهاى منطقه انجام مى‌دهند جز يك كلام بى‌محتوا و سازشكارانه نيست. و مصيبت‌بارتر آنكه از دست اسرائيل به امريكا ـ جنايتكار اصلى ـ پناه مى‌برند؛ و در حقيقت از خوف مار به اژدها روى مى‌آورند، و با داشتن ابزار مقابله با آنان حاضر به يك كلمۀ خشن يا يك تهديد نيستند. و با اين وضع بايد همه حاضر براى محو و نابودى شوند و در طول زندگى خود به هر ذلتى تن در دهند. ايران همان‌گونه كه اعلام كرد جز از راه عراق و بركنارى حكومت حزب بعث نمى‌تواند اقدامى مؤثر كند،و پس از حصول خواسته‌هاى مشروع خود داوطلب است كه خيلى بيشتر از حال در كنار ساير مسلمانان و بويژه ملتها و دولتهاى عربى در نبرد با اسرائيل تشريك مساعى نمايد، و به عنوان يكى از قدرتهاى بزرگ مسلمان منطقه با قدرتهاى ديگر منطقه بسيار كوبنده‌تر از اين زمان در نبرد با اسرائيل همكارى كند. و اگر خداى نخواسته اوضاع و احوال كشورهاى اسلامى و عربى و حكومتهاى منطقه به همين منوال باشد كه نه تنها سراپا سازش و تسليم و تأييد از دشمن اصلى و وابستگان به اوست، كه كمكهاى مادى و معنوى به آنان مى‌كنند. ايران مجاهد در پيشگاه مقدس خداوند عذر دارد و از ملتهاى اسلامى منهاى دولتها استمداد مى‌كند كه اگر آنان اجابت كردند دست به اقدام مؤثرتر و جديترى خواهد زد. من به سران فلسطينى نصيحت مى‌كنم كه دست از رفت و آمدهاى خودشان برداشته و با اتكا به خداوند متعال و مردم فلسطين و اسلحۀ خويش تا حد مرگ با اسرائيل بستيزند، چرا كه اين رفت و آمدها موجب مى‌شود كه ملتهاى مبارز از شما دلسرد شوند. شما اطمينان داشته باشيد كه نه شرق به درد شما مى‌خورد و نه غرب. با ايمان بر خدا و تكيه بر سلاح با اسرائيل بجنگيد، همچون ملت و نيروهاى مسلح ايران كه بى‌اتكا به قدرتها و ابرقدرتها و با ايمان به خداى تعالى و قدرت لايزال او تا حصول خواسته‌هاى مشروع خويش دست از اسلحه برنمى‌دارند. خداوندا، از اين سستيها و بى‌تفاوتيها و جاه‌طلبيها و خودباختگيها در سراسر جهان به تو پناه مى‌برم. خداوندا، براى نصرت اسلام و مسلمين جهان و مستضعفان دربند مستكبران و براى نصرت نيروهاى جمهورى اسلامى بر فريب‌خوردگان بعثى صدامى از درگاه مقدست استمداد مى‌طلبم. والسلام على من اتّبع الهدى. روح‌اللّه الموسوى الخمينى
عنوان :
جنایتهاى رژیم اشغالگر قدس در لبنان سستى و فتور سران دولتهاى اسلامى
مرجع :
صحیفه امام (۱۶) صفحه ۳۹۸
مکان :
تهران، جماران
تاریخ :
۱۳۶۱-۰۴-۲۵
مخاطبین :
(ملت ایران و مسلمانان جهان)