بسم‌اللّه‌ الرحمن الرحيم انحراف اذهان از توطئه‌هاى شياطين داخلى من هر وقت بانوان محترم را مى‌بينم كه با عزم مصمم و ارادۀ قاطع در راه هدف، حاضر به همه طور زحمت بلكه شهادت هستند مطمئن مى‌شوم كه اين راه به پيروزى منتهى مى‌شود. ملتى كه تمام قشرهايش، خانمهاى محترمش و مردان مصممش با هم هستند و يك راه مى‌روند، اين ملت آسيب نخواهد ديد. شما نگران آسيبهاى خارجى نباشيد. از خارج نمى‌توانند شما را آسيب بزنند مادامى كه خودتان منسجم هستيد. نه دخالت نظامى از آن كارى ساخته است و نه حصر اقتصادى، و اين مسائل كه آنها پيش مى‌آورند آنها ازشان كارى ساخته نيست، و شايد آنها هم كه اين حرفها را مى‌زنند و ظاهراً جدى هم نيست براى اينكه ما را از اين مسائل ديگرى اغفال كنند. آن مسائلى كه ممكن است از آن آسيب ببينيم، و آن مسائل داخلى است. توطئه‌ها گاهى اين طور است كه از خارج يك چيزهايى گفته مى‌شود تا اذهان متوجه به خارج بشود، مثل همين حصر اقتصادى و مداخلۀ نظامى كه دولت امريكا تهديد مى‌كند ملت را، به نظر مى‌رسد كه اين يك توطئه‌اى باشد كه اذهان را از داخل كشور متوجه به خارج بكند، غافل بشوند از توطئه‌هاى شيطانى داخل. بعيد به نظر نمى‌رسد كه آن چيزى كه پيش اجانب اهميت دارد و به آن اصرار دارند آن توطئه‌اى است كه در داخل حاصل مى‌شود. اگر ما را از خارج اغفال نكنند و توجه ملت ما به داخل كشور و توطئه‌هاى داخلى باشد، ممكن است كه ما بتوانيم و ان‌شاءاللّه‌ مى‌توانيم كه آن توطئه‌ها را خنثى كنيم. لكن آنها از خوف اينكه مبادا ملت همۀ قوايش را صرف داخل بكند و اين توطئه‌هايى كه اصيل است پيش آنها، اين توطئه‌ها را خنثى بكند، يك طرحهايى خارجى مى‌ريزد، يك مسائل خارجى پيش مى‌آورد، مثلاً بعض از اقشار را متوجه مى‌كنند كه در انگلستان يك توطئه‌اى است، در فلان محل، يك توطئه‌اى است، در فرانسه يك توطئه‌اى است و مى‌خواهند از آنجا توطئه‌اى را بجا بياورند كه بيايند ايران چه بكنند. خود اين هيچ اساس ندارد. محتمل هم هست كه همين صحبتهايى كه با تناقض‌گوييهاى مختلف و تضادگوييهاى مختلف از دولت امريكا صادر مى‌شود راجع به اينكه گاهى دخالت نظامى ما مى‌كنيم، آن يكى مى‌گويد نه نمى‌شود دخالت، دوباره دخالت مى‌كنيم، دوباره مى‌گويند نمى‌شود دخالت، و از اين حرفها، حصر اقتصادى مى‌كنيم، حالا چند روز صبر كنيد به سازمان ملل مى‌بريم، خوب حالا يك قدرى صبر كنيد، به شوراى امنيت مى‌بريم، يك قدرى مهلت بدهيد، اين حرفهايى كه به نظر مى‌رسد كه براى مقصد ديگر است نه براى خودش. نه حصر اقتصادى مى‌كنند و [نه] مى‌توانند، و نه دخالت نظامى مى‌كنند و [نه] مى‌توانند. اما مى‌توانند با اين حرفها ما را، اذهانمان را متوجه به آن طرف كنند و از خودمان غافل بشويم. هشيارى در برابر توطئه‌هاى داخلى در عين حالى كه ملت ما بايد هوشيار باشد راجع به همان مسائلى كه در خارج هم طرح مى‌شود و غفلت از او هم نكند، بيشتر نظر بايد به توطئه‌هاى داخل باشد. توطئه‌هايى كه در داخل انجام مى‌گيرد خيلى زياد است. و اينها در اين توطئه‌ها فنهاى زيادى دارند؛ ذوفنون هستند! يك قسمش همين شلوغيهايى است كه راه مى‌اندازند. در آذربايجان اين بساطى كه درست مى‌كنند و دامن به آن مى‌زنند يك قسم اينهاست. در سيستان، در زاهدان، در كجا. يك قسم ديگرش اين اختلافاتى كه در شهرها و در دهات، در ساير جاها ايجاد مى‌كنند. گروههاى مختلف، اختلافات زياد ايجاد مى‌شود. او جمهورى اسلامى مى‌گويد، آن يكى چيز ديگر مى‌گويد، آن يكى چيز ديگر مى‌گويد. در مقابل اسلام [دائماً] طرحهاى متعدد مى‌دهند، در عين حالى كه مى‌دانند پيش نمى‌رود، لكن مى‌خواهند ناراحت كنند. همان طورى كه خارجيها كه طرح مى‌دهند براى دخالت نظامى يا حصر اقتصادى و خودشان مى‌دانند كه يك چيز صحيحى اين نيست، لكن اين طرح براى مقصد ديگرى ممكن است باشد و آن اينكه ما را از اين آشفتگيهاى داخلى متوجه به آن بكند. به نظرمان بيايد كه آن مشكل است. اينها ديگر مشكلات ندارند، احتمال اين معنا هست. ما در عين حالى كه بايد توجه به آن مشكل داشته باشيم و با تمام قوا متوجه به آنجا باشيم، اما نبايد از اين مشكلات داخلى كه شايد پيش آنها اصيل باشد، از اين غفلت كنيم. اين اختلافاتى كه از اول تا حالا ايجاد كردند. هواهاى نفسانى منشأ اختلافات از آن روزى كه يك پيروزى نسبى براى اين ملت حاصل شد و اين سد را شكستند و دست اجانب قطع شد از اين كشور، از آن وقت شروع كردند به ايجاد اختلافات و توطئه‌ها. يك راهش اين بود كه در هر قدمى كه ملت برمى‌دارند يك اختلافى ايجاد كنند. راجع به اصل جمهورى اسلامى حرفها بزنند و مقاله‌ها بنويسند و نطقها بكنند. راجع به مجلس خبرگان صحبتها بكنند كه حالا هم دارند مى‌كنند. راجع به قانون اساسى مسائل بگويند و حالا هم دارند مى‌گويند. حالا هم كه قضيۀ رئيس جمهور است. تاكنون از قرارى كه گفتند صد و بيست نفر خودشان را كانديدا كردند. نه اينكه اينها نمى‌دانند كه كانديدايى است كه اثرى ندارد براى اينكه رئيس جمهور بشود فلان آدم، بيشتر اينها الاّ نادرشان مى‌دانند كه موفق نمى‌شوند، لكن يك مقصد ديگرى در كار است غير از رياست جمهور، و آن اين است كه همان ايجاد يك تشنج و اختلاف و اين چيزها. براى آنها مطلوب است كه كشور ما مشغول باشد. هميشه مشغول باشد به چيزهاى داخلى خودش و اين شلوغيهايى كه در داخل هست و متوجه توطئه نباشد و متوجه علاج نباشد و فلج بشود. بعد هم راجع به مجلس شورا مصيبت زيادتر است. آنجا ديگر از همه زيادتر است. در هر صورت تمام اين مسائل دور مى‌زند به اينكه اين جمهورى اسلامى آن طورى كه بايد تحقق پيدا نكند. اگر تحقق پيدا بكند، براى آنها ضرر دارد و دست آنها تا آخر كوتاه مى‌شود و اين يك ضربه‌اى است بر غرب، بر شرق، و آنها مى‌خواهند كه نشود يك همچو مطلبى. و ملت ما بايد آن قدرى كه توجه به اين آشفتگيهاى داخلى داشته باشد توجه به چيزهاى ديگر نداشته باشد. همه را بايد تحت نظر بگيرد. لكن آنكه صدمۀ بيشتر به ما مى‌زند همين اختلافات داخلى است. او براى يك طرف مى‌كشد، او براى طرف ديگر مى‌كشد. همين هواهاى نفسانى است كه در انسان هست. همين خودخواهيها و خودپسنديها است كه در انسان هست. همين گروه ديدن و خودگرايى به گروه و اينهاست كه در انسانهايى كه براى خدا نمى‌خواهند كار بكنند هست. انسجام و وحدت كلمه ملت ما اگر بخواهد از اين اسارت در طول تاريخ بيرون بيايد و خودش، خودش را اداره كند، استقلال پيدا كند، آزاد باشد، اگر ملت ما بخواهد اين طور بشود، بايد يك راه را پيش برود، آن راهى كه ملت دارد پيش مى‌رود. ملت اين تودۀ جمعيت است. اين زن و مرد تودۀ جمعيت كه خودشان را على‌حده نكردند و جدا نكردند از ملت. اگر بخواهند اين مملكت سر و سامان پيدا بكند بايد از اين گروهگرايى و از اين اختلافات و از اين كه او براى خودش بكشد، او براى خودش بكشد از اينها دست بردارند. همه همان راهى كه ملت دارند مى‌روند، همه همان راه را بروند. اگر همه آن راه را بروند ديگر آسيب نمى‌بينند. يك ملت وقتى همه با هم منسجم شدند ديگر قابل آسيب نيست اين ديگر. اما چنانچه خداى نخواسته در بين خودشان اختلافات حاصل بشود، بين خودشان يك دشمنيها پيدا بشود، هواهاى نفس نگذارند كه يك راه بروند، آن وقت است كه آسيب ممكن است. لكن من اميد اين را دارم كه با اين تحولى كه حاصل شده است، من در جامعۀ زنها يك جور تحول عجيبى مى‌بينم كه بيشتر از تحولى است كه در مردها پيدا شده، و آن قدرى كه اين جامعۀ محترم به اسلام خدمت كردند در اين زمان، بيشتر از آن مقدارى است كه مردها خدمت كردند. خدمت مردها هم بسيارش مرهون خدمت زنهاست. در مردها يك حسى است كه اگر ببينند زنها بيرون آمدند از خانه‌ها براى يك مقصدى، اگر قوه‌شان يكى باشد، ده تا مى‌شود، و در مملكت ما اين طور شد كه بانوان همدوش بلكه جلوتر از مردها از خانه‌ها بيرون آمدند و در اين راه اسلامى زحمت كشيدند و رنج ديدند. جوان دادند، شوهر دادند، برادر دادند، مع‌ذلك رنج كشيدند و عمل كردند، پشتيبانى از اسلام كردند. و مردها هم بسيارى به تبع زنها اين كار را كردند. و من اميدوارم كه اين وحدت كلمه و اين انسجامى كه ملت ما دارد، محفوظ باشد. و اين اشخاصى كه افكار متعدده دارند اينها، خداوند آنها را برگرداند به فكر واحد، و ملت ما را منسجم كند با هم به طورى كه از آسيب مصون باشند. خداوند ان‌شاءاللّه‌ به شما عمر و سلامتى بدهد.