بسم اللّه‌ الرحمن الرحيم گرفتاريهاى پيامبر و ائمه در برقرارى حكومت اسلامى متقابلاً اين عيد سعيد را به همۀ حضار و به همۀ مسلمانهاى عالم و مستضعفين جهان تبريك عرض مى‌كنم. مسائلى كه در اطراف بعثت و بعدهاى مختلفى كه اين پديده دارد، امكان ندارد كه ما حتى آن مقدار ضعيفى كه فهميديم، بتوانيم در اين مجالس بيان كنيم. اصل بعثت چى هست؟ نزول وحى يعنى چه؟ كيفيت نزول وحى چى هست؟ اينها از امورى است كه سربسته و دربسته باقى مى‌ماند. آنچه كه ما از بعثت مى‌توانيم بفهميم بركاتى است كه از اين پديده حاصل شده است. و مع‌الأسف براى خاطر گرفتاريهايى كه در زمان خود رسول اكرم بود، در مدينه آن همه گرفتاريها كه نتوانست پيغمبر در آنجا آن طور كه بخواهد عمل بكند، و در مدينه آن همه جنگ كه از اول ورود ايشان تا آخر مبتلا بهشان بودند، نشد كه يك حكومتى كه دلخواه خود ايشان بود عرضه كند، و نه آن معارفى كه دلخواه خود ايشان بود عرضه كند به بشر. فقط قرآن آمد و قرآن همه چيز است. اما بيانات خود ايشان براى ابتلائاتى كه داشتند نشد، و آن حكومتى كه دلخواه خود ايشان هم بود نشد، و حتى در حجاز هم نتوانستند براى خاطر آن مخالفتهايى كه مى‌شد انجام دهند. و پس از ايشان هم حضرت امير ـ سلام‌اللّه‌ عليه ـ ابتلايشان بيشتر از ايشان بود. و ما بايد اين تأسف را به گور ببريم كه نگذاشتند آن طورى كه حضرت امير مى‌خواست حكومت تشكيل بدهد. جنگهايى كه در داخل پيش آوردند آنهايى كه مدعى اسلام بودند و با اسم اسلام با ايشان معارضه كردند، و با اسم اسلام، اسلام را كوبيدند و با اسم قرآن كريم ايشان را از مقصد باز داشتند. اگر آن حيله‌اى كه معاويه و عمروعاص به كار برده بودند، آنهايى كه از طبقه مقدسين باصطلاح بودند مانع نشده بودند از اين كه حضرت امير بشكند آن حيله را و آن حيله شكسته مى‌شد، سرنوشت اسلام غير از اين بود كه حالا هست، نه غير از آن بود كه بعدها بود. شايد قضاياى امام حسن ـ سلام‌اللّه‌ عليه ـ و آن ابتلائاتى كه او پيدا كرد و قضيۀ كربلا پيش نمى‌آمد. و جرم گناه همۀ اين امور به گردن آن مقدسين نهروان بود كه لعنت خدا از ابد تا آخر با آنها باشد. اگر آن روز درخود زمان پيغمبر ابتلائات ـ گذاشته شده بود ـ مى‌گذاشت، ايشان آن حكومتى كه مى‌خواهد، و آن وضعى كه مى‌خواست پيش بياورد، پيش مى‌آمد، باز هم اين مسائل پيش نمى‌آمد، لكن نگذاشتند. يك دسته به اسم اسلام به دشمنى برخاستند، و يك دسته احمق هم كه در اطراف ايشان بودند باز به اسم قرآن دست ايشان را بستند، دست اميرالمؤمنين را. و اين يك تأسفى است كه براى مسلمين تا ابد بايد باشد. اگر از اول آن نحوى كه مى‌خواست ايشان، تحقق پيدا كرده بود، و دنبال او هم حضرت امير آن نحوى كه مى‌خواست عمل شده بود اين گرفتاريها پيش نمى‌آمد، لكن تقديرات الهى اين طور بود. و ما بخواهيم مسائل آنجا را بگوييم، از مسائل روز خودمان كه شبيه همان مسائل است باز مى‌مانيم. ما امروز هم گرفتار به همان مسائل هستيم. همان مسائلى كه آنها مبتلا به آن بودند با وضع ديگرى هستيم. دامنه اش، منتها توسعه اش براى خاطر وضع دنيا عوض شده و بيشتر شده است. آن روز اگر چنانچه حضرت رسول ـ سلام‌اللّه‌ عليه ـ و حضرت امير ـ سلام‌اللّه‌ عليه ـ مبتلا بودند به يك نحو محدودى و نگذاشتند صداى آنها برسد، و همان مقدار كه رسيد مى‌بينيد كه نورانيتش عالم را گرفته است، امروز با يك وضع بسيار توسعه دارى، اسلام مبتلا به آن هست. آنها نگذاشتند كه يك حكومت اسلامى‌تحقق پيدا بكند، با اسم اسلام. امروز هم ما مبتلاى به همين معنا هستيم كه با اسم اسلام مى‌خواهند نگذارند كه حكومت اسلام محقق بشود؛ يك دسته غيرمتوجه و جاهل و يك دسته عالم متهتّك. ¹

پيغمبر اكرم فرمود كه ـ منقول از ايشان است كه ـ دو طايفه كمر من را شكستند: آن عالمهايى كه متهتك هستند و آن جاهلهايى كه متنسّك ²

هستند. و من نمى‌دانم اسلام از كدام طايفه بيشتر صدمه ديده است، آيا از عالم متهتك يا جاهل متنسك. در هر صورت از هر دو طايفه صدمه ديده است اسلام. و اين هم هست، و بعدها هم خواهد بود، و خواهد بود، حتى در زمان حضور حضرت ولى امر كه در بعضى روايات هست، كه علما تكفيرش مى‌كنند. اين ابتلايى است كه در دنيا هست. شيطان هم از اول به خدا عرض كرد يا ـ عرض كنم ـ تهديد كرد خدا را كه من تا آخر نمى‌گذارم كار انجام بگيرد، و خيلى هم موفق است. ما بايد توجه بكنيم به اينكه مسائلى كه خودمان داريم چى هست. ترفندهاى دشمنان در ايجاد اختلافات ما گمان نكنيم كه دستهاى قدرتهاى بزرگ قطع شده است از اينجا. ملت ايران بايد توجه كنند به اينكه توطئه‌ها هست. الآن، شما ملاحظه بفرماييد كه در همين انتخاباتى كه با آن خوبى و آزادى انجام گرفت و بحمداللّه‌ مردم همه در صحنه حاضر بودند، و اميد است كه در دوره دوم هم، در آن بعد هم كه بايد انتخابات بشود آن هم حاضر باشند مردم، و اين تكليف الهى را به آن عمل كنند، الآن دستهايى از داخل و خارج هست كه بين آقايانى كه در انتخابات دخالت داشتند اختلاف بيندازند. شما گمان نكنيد كه خارجيها و اذناب آنها در اين كشور كودتا مى‌كنند، نمى‌كنند، چون نمى‌توانند. كشورى كه‌همه‌اش مهياست براى شهادت، نمى‌توانند كه آنها در اينجا وارد بشوند، لكن از داخل ما را مى‌پوسانند. يكى از مواردى كه الآن انگشت آنها در كار است و با جديت دارند توطئه مى‌كنند اين است كه، دو دستگى بيندازند بين اشخاصى كه در انتخابات بردند يا باصطلاح باختند. با اين تعبير زشت برد و باخت، شكست و پيروزى، با اين تعبيرهاى زشت مى‌خواهند بين ملت ما اختلاف بيندازند. انتخاباتى كه بايد همه دست به هم بدهند و آن را به وجه صحيح به آخر برسانند، و بايد وحدت زيادتر بشود از اول، من مى‌ترسم كه خداى نخواسته، موجب اختلاف بشود. و اين از مكايد ³

شيطان است به دست شياطين. اگر براى خدا كسى مى‌خواهد كار بكند خودش را انتخاب كرده است كه خدمت كند به اسلام و مسلمين. اگر چنانچه پيروز بشود پيروزى نبايد بگويد، براى اينكه يك خدمتى است به عهده اش آمده است و گرفتارى اين خدمت بسيار شديد است. و اگر چنانچه در اين دوره او كنار رفته است خيال نكند كه كنار رفته است و اين عيبى است. قضيۀ برد و باخت نيست، قضيۀ خدمت است در اين پست يا در آن پست. بايد ايران بداند كه دستهايى الآن در كار است كه حتى بين خانه‌ها اختلاف بيندازد. در يك خانه بين افراد اختلاف بيندازد. ما بايد از تاريخ عبرت ببريم و اين تاريخ در زمان مشروطه اين طور بود. در زمان مشروطه آنهايى كه مى‌خواستند ايران را نگذارند به يك سامانى برسد و چماق استبداد تا آخر باقى بماند، بين افراد، دستجات، احزاب اختلاف انداختند، حتى آنهايى كه آن وقت بودند مى‌گفتند كه در يك خانه بين برادر با برادر، پدر و پسر اختلاف بود، يك دسته مستبد، يك دسته مشروطه. اين اختلاف موجب شد كه نتوانست مشروطه آن طورى كه علماى اسلام مى‌خواستند تحقق پيدا بكند. بعد هم اين اختلافات موجب شد كه يك دسته از آن غربزده‌ها بريزند و به اسم مشروطه بگيرند مقامات را و استبداد به صورت مشروطه بر اين ملت تحميل كنند و ديديد كه چه شد. امروز همان روز است اگر ملت ايران بيدار نشود، اگر علماء اسلام بيدار نباشند، غفلت كنند، اگر علماى قم، مدرسين قم، طلاب قم، علماء تهران، روحانيت مبارز تهران، علماء همه بلاد و روحانيون همۀ بلاد و مردم بيدار نشوند، الآن دارند وضعى را، يعنى مى‌خواهند وضعى را كار كنند كه زمان مشروطه كردند، و بدانيد گناهش به گردن همه ماست. مطرح نبودن مقام و رياست در اسلام مسئلۀ كرسى مجلس در اسلام مطرح نيست، مسئله رياست مطرح نيست، مسئلۀ رياست جمهور مطرح نيست، مسئلۀ وزارت مطرح نيست، اگر كسى اينها را خيال كند مطرح هست اسلام را نشناخته است. شماها شيعۀ همان هستيد كه مى‌گويد كه من به اندازۀ اين كفش كهنه‌اى كه هيچ نمى‌ارزد امارت شما را به اندازۀ اين برايش ارزش قائل نيستم مگر اينكه حقى را ايجاد كند. شما كه مى‌خواهيد حق را ايجاد كنيد، شما كه مى‌خواهيد اسلام را به پيش ببريد، چه در مجلس پيش ببريد يا در مدرسه پيش ببريد يا در محافل ديگر، بايد پيشتان فرق نكند. بايد توجه كنيد به اينكه مبادا آن گرفتاريهاى آن زمان براى ما پيش بيايد. نمى‌آيد ان‌شاءاللّه‌. حالا فردا رسانه‌هاى گروهى نگويند كه معلوم شد ايران به هم خورده است و ديگر نخير، نوبت ما رسيده است. خير آنها بايد آرزوهايشان را به گور ببرند. اينكه من عرض مى‌كنم، نه اينكه ما الآن مبتلا به قضيه‌اى هستيم، ما هميشه مى‌خواهيم جلوى فسادها را كه آنها مى‌خواهند ايجاد كنند جلويش را بگيريم. آنها گمان نكنند كه الآن، ايران يك خبرى شده. ايران يك انتخاباتى آزاد كه در تمام دنيا يك همچو انتخابات آزادى نبوده است. اين طور نيست كه كسى گمان كند كه حالا وقت اين شده است كه ما نتيجه بگيريم. نه اين وقت براى شما نخواهد آمد و نتيجه‌اى از اين مسائل دست شما نخواهد رسيد و چيزى نيست در كار. من تنبه مى‌دهم كه مبادا بشود والاّ مسئله نيست. در هر صورت من بايد تذكر بدهم به اينكه آقايانى كه در انتخابات دخالت كردند باز هم با كمال خلوص نيت دخالت بكنند و هرگز از اين معنا كه من نبردم و او برده است دلخور نباشند. شما همه برادر هستيد، دوستيد. اين دوست باشد در مجلس ياآن دوست باشد يا من باشم، اينهامطرح نبايدباشد پيش ملت ايران و مطرح نيست ان‌شاءاللّه‌. من اميدوارم كه در اين دوره‌اى كه باز پيش مى‌آيد و بايد انتخابات بعد از چند روز ديگر با جديت آقايانى كه دست‌اندر كار هستند، مثل وزير كشور و مثل شوراى نگهبان، بزودى اين امر شروع بشود كه مجلس ما، ايران ما يك روز بدون مجلس نباشد. و آقاى امامى ⁴

مژدۀ اين معنا را الآن به من دادند كه نه، همين طور خواهد شد. و من اميدوارم كه ملت ايران به همان طورى كه اين دفعه آمدند پاى صندوقها، اين دفعۀ ديگر هم بيايند و آراء خودشان را در صندوقها بريزند، و قدر اين آزادى را بدانند كه تحت تأثير هيچ كس نبودند و احدى در سرتاسر ايران الزام نكرده است كسى را كه رأى به اين بده يا به او بده. الزام به رأى دادن هم نكرده است، لكن تكليف شرعى گفته است. متأثر نشدن از القائات دشمنان ما اگر مى‌گوييم، تكليف شرعى مى‌گوييم، والاّ نه اين است كه ما الزامشان بكنيم. اين مكلفند شرعاًبه اينكه حفظ بكنند جمهورى اسلامى را، و حفظ به اين است كه در صحنه باشند، و حفظ به اين است كه اختلافات نداشته باشند، و حفظ به اين است كه مبادا آن كسى كه فرض كنيد كه برده است باصطلاح برود به رخ او بكشد، آن كسى كه نبرده است خيال كند كه يك چيزى از دستش رفته است. اين حرفها نيست در كار. چيزى نيست اصلش. اسلام است، اسلام در دست همۀ شما هست شما مى‌خواستيد آنجا خدمت بكنيد نشد حالا در جاى ديگر خدمت مى‌كنيد. مى‌خواستيد در مجلس خدمت كنيد نشد حالا در دولت خدمت مى‌كنيد، حالا در پستهاى ديگر خدمت مى‌كنيد، حالا در مدرسه خدمت مى‌كنيد، حالا مشغول به [تدريس] مى‌شويد. من اين امر را كه عرض مى‌كنم از همۀ ملت تقاضا مى‌كنم كه مبادا تحت تأثير اين عناصرى كه الآن در كار هستند و مى‌خواهند القاء اختلاف بكنند، تحت تأثير اينها واقع بشويد. و همه برادر هم هستيد و برادروار با هم باشيد، و اگر چنانچه در انتخابات اشتباهاتى شده يا فرضاً تقلبى شده است، خوب، مواردى هست كه رسيدگى مى‌شود و شوراى نگهبان هم يا ابطال مى‌كند يا فرض كنيد بعضى صندوقها را يا اصل انتخابات را. يك مسئلۀ عادى است كه در همه جا هست و اين امر مهمى نيست. من اميدوارم كه آقايان با كمال اخلاص اين دفعه هم وارد بشوند و آراء خودشان را بريزند. و اين مبعثى كه نورش به همه عالم رسيده است، درصورتى كه نتوانستند آن طورى كه مى‌خواستند بشود مادنبالش باشيم كه زحمات انبيا را حفظ كنيم. و نگذاريم كه خداى نخواسته، آن زحمتى كه تا حالا در ايران كشيده شده است و بحمداللّه‌ به قدرت خودش رسيده است ايران، و الآن در همۀ دنيا مطرح است و تنها چيزى كه مطرح است الآن بيشتر در همه جا همين معناست، و اين هم براى اين است كه اينها مى‌ترسند كه مبادا اسلام تحقق پيدا بكند و آرزوهاى خودشان از بين برود. لابد شما مى‌بينيد كه الآن صلح طلبها دور هم جمع شدند، امريكا رفته چين و با هم شعر مى‌خوانند. اين براى او شعر مى‌خواند، او براى او شعر مى‌خواند، و همه هم دم از صلح مى‌زنند و دم از صفا و «ما مى‌خواهيم جوانانمان در صفا و در صلح و در آرامش زندگى كنند»! وضع دنيا اين شده است كه آنها آن طور آرامش را در دنيا مى‌خواهند و ما هم كه واقعاً مى‌خواهيم اين طور، نمى‌گذارند آنها. پس ما بايد خودمان توجه كنيم به مسائل. ما دنبال اين باشيم كه خودمان ملت را حفظ كنيم. و ان‌شاءاللّه‌ همان‌طورى كه ايران را نجات داديم از شرّ شاهنشاهى، عراق را هم نجات بدهيم از دست اين حزب بعث فاسد. خداوند ان‌شاءاللّه‌ همۀ شما را توفيق عنايت كند و به همۀ ما توفيق خدمت عنايت كند. و خدا ان‌شاءاللّه‌ پشتيبان همۀ شما باشد و ملت ايران و عراق را پيروز كند. والسلام عليكم و رحمة‌اللّه‌

1. ـ عالِم پرده‌در رسوا و بى‌حيا.
2. ـ جاهلان زاهد.
3. ـ مكرها؛ فريبها.
4. ـ آقاى محمد امامى كاشانى.