بسم اللّه‌ الرحمن الرحيم از خداوند تعالى مسئلت مى‌كنم كه اين سال جديد را به همۀ مسلمين جهان و مسلمانهاى ايران و خصوصاً قشرهاى مجاهد، بازماندگان شهدا، بازماندگان خود معلولين و متعلقين آنها و بسيجيها و همۀ قواى مسلح ارتش و غير ارتشى، سپاه پاسداران و همۀ اينها مبارك كند. و بر ملت ايران ان‌شاءاللّه‌ اين سال مبارك باشد و سالى باشد كه پيروزى دنبالش باشد. ان‌شاءاللّه‌ در اين سال پيروزى براى ملتهاى مظلوم جهان و مسلمانان جهان مقدر شود، و براى ما و براى ملت عزيز ايران اين نعمتهايى كه خداى تبارك و تعالى به آنها عنايت فرموده است قدردانى كنيم و قدردانى كنند. خداوند به همۀ عالَم نعمت فراوان داده است و قابل احصا نيست. و ما هم قدرت بر اينكه احصا كنيم نعمتهاى خداى تبارك و تعالى را نداريم، لكن وَ امّا بِنِعْمَةِ‌رَبِّكَ فَحَدِّث ¹

تا آن اندازه‌اى كه مى‌توانيم. آن چيزى كه به ملت ما خداى تبارك و تعالى عنايت فرموده است بسيار است. از آن جمله نجات از آن انحطاط فرهنگى و اخلاقى و وصول به مراتبى از مراتب اخلاق و فرهنگ، و پيروزى در جبهه‌ها، و بالاتر از آن پيروزى بر نفس كه براى جوانهاى ما در قشر وسيعى حاصل شده است. و من اميدوارم كه براى همۀ ما اين پيروزى معنوى واين تسلط بر نفس و اين تسلط بر شيطان نفس حاصل بشود. و ما امروز غرق به نعمتهايى هستيم كه نمى‌توانيم آن نعمتها را شكر گزارى كنيم الاّ به طور اجمال كه از خداى تبارك و تعالى تشكر مى‌كنيم كه به ما يك همچو ملتى عنايت فرموده است كه در همۀ جبهه‌ها، در همۀ صحنه‌ها حاضرند. و ما را و جوانهاى ما را و بانوان ما را از آن منجلابى كه براى آنها درست كرده بودند، خداوندنجات مرحمت فرمود. و جوانهايى كه مى‌رفت بكلى از دست اسلام و از دست مسلمين بروند خداوند به ما برگرداند، و آنها را همچو متعهد كرد كه الآن براى شهادت داوطلب مى‌روند، و در جبهه‌ها در حالى كه جنگ مى‌كنند تكبير مى‌گويند، نماز مى‌خوانند و در شبها مناجات با خدا مى‌كنند. و اينها از نعمتهايى است كه ما بايد تشكر كنيم. بانوان ما راكه البته يك حدودى‌شان را به راه غير صحيح هدايت كرده بودند و مى‌رفت كه باز بيشتر بشود، خداوند به ما عنايت فرمود و نجات داد از آن چيزهايى كه به دست استكبار و به دست اشخاصى كه نوكر استكبار بودند. خداى تبارك و تعالى ما را از آنها نجات داد، بانوان ما را نجات داد كه امروز بانوان ما به طورى غرق در نعمت خدا هستند و خودشان هم شايد از آن نعمتهاى بزرگ الهى غافل باشند كه حدى ندارد. و من اميدوارم خداوند تبارك و تعالى به اين ملت كه در حال مظلوميت است ـ و همۀ كشورهاى دنيا الاّ معدودى كه باما دشمن هستند. با اين ملت براى خاطر اسلام ـ خداوند اين ملت راتقويت كند و دشمنان اينها را از بين ببرد، و اين روز سعيد را برهمه سعادتمند كند. نكته‌اى كه مى‌خواستم عرض كنم اين است كه در اعيادى كه اسلام به ما عنايت فرموده است، در همۀ آن اعياد آنچه كه انسان ملاحظه مى‌كند همه‌اش مسئلۀ ذكر و دعاست، نماز است، روزه است، ذكر است، دعاست. و در اين عيد هم كه عيد ملى است و اسلامى نيست لكن اسلام هم مخالفتى با آن ندارد باز مى‌بينيم كه در روايتى كه وارد شده، از آداب امروز روزه گرفتن است؛ از آداب امروز دعا كردن است؛ نماز خواندن است؛ و اين به ما مى‌فهماند اگر ملتى بخواهد به راه راست برود و بخواهد استقلال خودش را، آزادى خودش را بخواهد حفظ كند بايد در عيدش و غير عيدش تذكر داشته باشد؛ ذكر خدا بكند، ياد خدا باشد، براى خدا باشد. حتى در عيدش دستور روزه است، دستور استحبابى، روزه‌اى كه بايد انسان منقطع بشود از شهوات خودش و متوجه به خداى تبارك و تعالى شود. و اين دليل بر اين است كه ما بايد هر قدمى كه براى پيروزى پيش مى‌رويم، هر قدمى كه براى ساختن كشورمان پيش مى‌رويم، چند قدمى براى ساختن خودمان، براى پيروزى بر نفس خودمان، براى پيروزى برشيطان باطنى خودمان قدم برداريم. من از خداى تبارك و تعالى خواستارم كه خداوند اين ملت را و اين جوانهاى عزيز ما را و اين شهداى ما را و تمام معلولين ما را، همه را غرق رحمت خودش كند، و ما را به هدايت خودش به راه راست هدايت بفرمايد. والسلام عليكم و رحمة‌اللّه‌

1. ـ سورۀ ضُحى، آيۀ 11: «و اما نعمت پروردگارت را [به امت] بازگوى».